Δεν ωριμάζω...

Μόλις γύρισα από συναυλία Ανώριμων και θέλω απλά να πω ότι δεν ωριμάζω ρε! Κατά καιρούς πολλοί μου λένε ότι πρέπει να σοβαρευτώ, να γίνω «καθώς πρέπει», να αλλάξω ντύσιμο κτλ και να γίνω δηλαδή σαν κι αυτούς. Ε, όχι. Όλοι αυτοί είναι συνήθως σάπιοι. Δεν ενδιαφέρθηκαν πότε πραγματικά για μένα, ήταν ψεύτες, υποκριτές, έπαιζαν απλά ένα ρόλο κρύβοντας το πρόσωπο τους με μια μάσκα ή ένα φουλάρι ή με ότι άλλο είχαν για να εξυπηρετήσουν δικούς τους σκοπούς και απλά ήθελαν να γίνω σάπιος σαν αυτούς. Ε, όχι. Προτιμώ να είμαι αυτός που είμαι, κι ας μην είμαι καθώς πρέπει σύμφωνα με τα πρότυπα σας. Τουλάχιστον ξέρω ότι θα είμαι εντάξει με τους άλλους και κυρίως με τον εαυτό μου και δεν θα είμαι σαν εσάς που θα παίζατε πουστιά στον συνάνθρωπό σας στην πρώτη ευκαιρία. Πιστεύω σε ανώτερα πράματα από τους ηλίθιους κανόνες και τύπους σας που υπάρχουν μόνο και μόνο για να σας καλύπτουν. Παρηγοριά, κατανόηση, συμπαράσταση βρήκα μόνο σε «ανώριμους». Εσείς μου δώσατε μόνο σκατά, πουστιές, πισώπλατα μαχαιρώματα, απάτες ή πληγώσατε τα συναισθήματα μου και με κάνατε να νιώσω πραγματικά άσχημα. ΔΕΝ γίνομαι ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΣ σαν εσάς. Θα κρατήσω την καρδιά μου αγνή και καθαρή. Δεν σκοτώνω το παιδί μέσα μου όπως το θυσιάσατε εσείς στο βωμό του καθωσπρεπισμού σας. Το μόνο που κάνατε ήταν να γίνετε χειρότεροι άνθρωποι. Άνθρωποι που μου προκαλούν αηδία. Θα μείνω όπως είμαι γιατί χαίρομαι για αυτό που είμαι.

Υ.Γ.: Οι ANORIMOI είναι πάρα πολύ καλοί άνθρωποι. Τους ευχαριστώ για όλα.